*ขอเปลี่ยนจากหลิงเชาเป็นหลิงเฉา
ความรู้สึกของหลิงเทียนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นจากการแก้แค้น ในตอนที่เขาได้เห็นใบหน้าที่สิ้นหวังของหลิงเสวี่ยเอ๋อ หลิงเฉา หลิงหานและคนอื่นๆมันทำให้เขารู้สึกดีใจและเพลิดเพลินเป็นอย่างมาก ! ถึงแม้ว่ามันจะแย่ไปหน่อยที่เขาไม่ได้มีเวลาเพลิดเพลินกับความรู้สึกอันแสนหวานของการแก้แค้นนี้มากนัก
หลังจากที่ระเบิดสั่นสะเทือนไปทั่วสรวงสวรรค์นี้ หลิงเทียนรู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังจะสลายกลายเป็นแสงไป เขาได้เห็นถนนที่ดูสว่างสไวกฎตรงหน้าของเขา หลิงเทียนรู้สึกสับสนเป็นอย่างมากในขณะที่เขากำลังคิดว่าจริงๆแล้วเขาอาจจะรอดจากการระเบิด ? หลังจากที่ตรวจดูร่างกายของตัวเอง เขากลับไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว แม้แต่แผลที่ถูกแทงด้วยมีดก็หายไป
เขาอยู่บนถนนที่ส่องสว่างและเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ในขณะที่เขากำลังเดินอยู่ จู่ๆร่างกายของเขาก็แปลกไป มันกำลังลอย ! ร่างของเขากำลังล่องลอยอยู่และเคลื่อนที่ไปข้างหน้าราวกับถูกลมพัด
หลิงเทียนไม่รู้จะทำอย่างไรทำได้เพียงแค่หัวเราะเบาๆอย่างขมขื่น นี่ข้าตายจริงๆ ! ถนนเส้นนี้มันต้องเป็นสะพานไน่เหอที่เลื่องลือแน่ๆ เมื่อตอนข้ายังมีชีวิตอยู่ข้าเคยคิดเกี่ยวกับมันหลายต่อหลายครั้งและต้องการเหยียบลงบนสะพานนี้ และในตอนนี้ความปรารถนาของข้าก็กลายเป็นจริง…หลิงเทียนคิดถึงมันก็ทำได้เพียงยิ้มเย้ยหยันให้กับตัวเอง
สะพานนี้แตกต่างจากที่เขาเคยคิด ด้านข้างของเขาและด้านหลังนั้นเต็มไปด้วยความมืดมิด เว้นแต่เพียงทางข้างหน้าที่เขากำลังมุ่งไปเท่านั้นที่มีแสงสว่างเล็กๆคอยส่องอยู่ สะพานนี้ดูทอดยาวและมีความมั่นคงอย่างมาก เขาไม่รู้ว่าพื้นที่เขาเหยียบย่ำอยู่นี่ทำมาจากอะไร มันทำมาจากหิน,อิฐหรือดินโคลนกัน? แม้แค่ความคิดมันจะไม่ช่วยอะไรแต่หลิงเทียนนั้นก็อยากรู้
หลิงเทียนลองพยายามเดินกลับหลังแต่ร่างกายเขากลับรู้สึกเหมือนมีอะไรกั้นอยู่ด้านหลังของเขา ! จากนั้นเข้าก็ลองเดินไปด้านข้างแต่ก็เช่นเดียวกันคือไม่สามารถไปได้ราวกับว่ามีกำแพงที่มองไม่เห็นป้องกันไม่ให้เขาเดินไปที่อื่น ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเดินออกไปด้านข้างหรือเดินกลับหลัง
จากนั้นหลิงเทียนก็ทำได้เพียงเดินตรงไปข้างหน้า เขารู้สึกถึงความอ่อนแอในใจแม้ว่าตัวเขาจะตายไปแล้ว. ฮ่าฮ่าฮ่า,สะพานไน่เหอกับน้ำซุปของยายเมิ่ง [1] ข้าต้องการมัน ! หากว่าข้าได้กินน้ำซุปของยายเมิ่งเร็วๆ ข้าจะได้ลืมความทรงจำทั้งหมดในชาตินี้ ! หลิงเทียนอธิษฐานในใจ
หลิงเทียนเพิ่งจะรู้ตัวว่าตอนนี้ไม่ได้มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นในสะพานนี้ หลังจากมองไปรอบๆแล้วเขาก็เห็นคนมากมาย หน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความขมขื่น ระหว่างที่พวกเขาเดิน หลายๆคนเริ่มบ่นและเดินช้าลง ทุกๆก้าวที่พวกเขาได้เหยียบพวกเขามักจะมองไปข้างหลังราวกับว่าพวกเขารู้สึกเสียใจและอาลัยอาวรณ์ชีวิตของพวกเขา
หลิงเทียนช่วยไม่ได้ที่จะแอบหัวเราะออกมาเบาๆ ดูเหมือนว่าข้าจะเป็นคนเดียวที่มีความสุขที่ได้เดินบนสะพานนี้ ! ในใจลึกๆของหลิงเทียนนั้นรู้สึกภูมิใจที่เขายังสามารถหัวเราะและมีความสุขต่างจากคนอื่นๆที่เดินบนสะพานนี้ด้วยความทุกข์ระทม
ขณะที่เขาเริ่มหัวเราะ หลิงเทียนก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคน ! มีคนกำลังมีความสุขหลังจากตาย ! บางคนที่กำลังคิดที่จะชะลอฝีเท้าก็จับจ้องมาที่หลิงเทียน
“ แม่งเอ้ย ! , นั่นมันไอ้คนที่มาป่วนงาน บิดาผู้นี้จะกระทืบแกให้ตาย ! ” วิญญาณตนหนึ่งพุ่งเข้าด้วยความโกรธขณะที่เขาพยายามจะคว้าหลิงเทียน พอหลิงเทียนต้องการที่จะหลบแต่เขาก็เห็นว่าแขนของวิญญาณตนนั้นทะลุผ่านร่างของเขาไป หลิงเทียนช่วยไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ , พอเป็นวิญญาณก็ทำอะไรไม่ได้สินะ
เมื่อเห็นว่าเขาทำอะไรหลิงเทียนไม่ได้ วิญญาณตนนั้นก็ไม่ได้พยายามจะทำอะไรอีกเพียงแค่มองมาที่หลิงเทียนด้วยสายตาโกรธแค้น “ บิดาผู้นี้ไม่เคยไปทำอะไรให้กับแก ทำไมแกไม่ไปแก้แค้นกกับตระกูลหลิง ! ทำไมแกต้องลากฉันมาตายด้วย ? ” พอวิญญาณทุกตนได้รู้ว่าหลิงเทียนอยู่ตรงนี้ พวกมันก็พุ่งเข้ามาหาเขาและต้องการกระทืบเขาด้วยความโกรธแค้นพร้อมกับด่าด้วยถ้อยคำหยาบคายต่างๆมากมาย
พอหลิงเทียนคิดเกี่ยวกับคำพูดของวิญญาณพวกนี้เขาก็รู้ทันทีว่าคนพวกนี้คือแขกในงานแต่งงานและพวกเขาไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะต้องมาตายก่อนที่จะได้สนุกไปกับงานเลี้ยงด้วยซ้ำ
หลิงเทียนไม่ได้รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย ก่อนหน้านี้ที่เขาอยู่ในตระกูลหลิงสาขาหลัก เขาได้ศึกษาเกี่ยวกับสังคมที่เรียกว่าปลาใหญ่กินปลาเล็ก เขาไม่เคยกังวลอะไรเลยไม่ว่าจะเป็นชีวิตและความตาย หลิงเทียนไม่ได้สนใจเกี่ยวกับการตายของพวกคนธรรมดาเลยแม้แต่น้อย มันมีเพียงผู้ที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะอยู่รอด ทุกคนมีโอกาสที่จะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่หาตัวจับได้ยาก มันอยู่ที่ว่าคุณพยายามมากแค่ไหน ถ้าหากคุณไม่พยายามและปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป สวรรค์ให้โอกาสมนุษย์ทุกคนเท่าเทียมกัน เพราะถ้าหากคุณไม่พยายามมากพอและกลายเป็นเพียงอาหารให้กับผู้ที่แข็งแกร่งกว่าดังนั้นจึงไม่มีสิทธิ์บ่นอะไรทั้งนั้น !
เมื่อเห็นหน้าของพวกที่โกรธเขาอยู่ หลิงเทียนก็นึกถึงหลิงเสวี่ยเอ๋อกับคนอื่นๆและสงสัยว่าพวกเขาจะอยู่บนถนนเส้นนี้ด้วยด้วยหรือไม่ ช่วงเวลาที่หลิงเทียนกำลังหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาก็หยุดเท้าของเขาทันทีและรอให้พวกมันมาถึง เขาต้องการที่จะเห็นหน้าของพวกไร้หัวใจที่ทำร้ายได้แม้แต่กระทั่งครอบครัวตัวเอง
เพียงไม่นานก็มีคนอีกกลุ่มนึงโผล่ออกมาจากความมืด คนเหล่านี้เดินช้าๆและกำลังส่งเสียงสาปแช่งอย่างต่อเนื่อง ! หนึ่งในพวกที่กำลังเดินอยู่ตรงหน้าก็คือตาแก่หลิงจิ้ง ! ด้านหลังของมันก็ตามมาด้วยหลิงเฉา หลิงหานและพวกตระกูลหลิง หึหึ…ฮ่าฮ่าฮ่า, ไม่มีใครหายไปแม้แต่คนเดียว ! เมื่อมองไปไปที่ใบหน้าของพวกมันด้วยความตื่นเต้น หลิงเทียนก็มีความสุขมาก
หลิงจิ้งและคนอื่นๆในตอนนี้ดูตกต่ำมาก พวกเขาไม่รู้เลยว่าผู้ที่ทำให้พวกเขาตายนั้นอยู่ข้างๆนี้เอง พวกเขายังคงเดินต่อและบ่นสาปแช่งไปตามทาง
หลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา และเมื่อเขาเดินตามหลังพวกตระกูลหลิงเขาก็เห็นหญิงสาวที่ดูโดดเดี่ยวและงดงามอยู่ตรงหน้า นางยังคงสวมชุดแต่งงานสีขาวอยู่เช่นเดิม นางคือหลิงเสวี่ยเอ๋อร์ !
หลิงเทียนเดินเข้าไปหาและยิ้มให้กับนาง “ น้องสาวเสี่ยวเอ๋อร์ เหมือนกับคำพูดที่ว่า ‘เราจะต้องมีโอกาสได้พบกันอีกครั้งอย่างแน่นอน ’ และตอนนี้เราก็เจอกันอีกแล้ว ”
มองไปที่หลิงเสวี่ยเอ๋อร์, หลิงเทียนไม่ได้เห็นความแค้นที่เขาได้คาดหวังไว้จากตัวของนาง นางเพียงและยิ้มให้กับเขาและเดินผ่านเขาไป
หลิงเทียนตกอยู่ในความงุนงง “ เธอไม่ได้โกรธฉัน ? ทำไมเธอไม่โทษฉันไม่ว่าอะไรฉันหน่อยเหรอ ฉันเป็นคนที่ทำลายช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอนะ ? ”
หลิงเสวี่ยเอ๋อร์หยุดเดินและมองหน้าเขาจากนั้นเธอก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน ? ฮ่าฮ่าฮ่า พี่หลิงเทียน, พี่บ้ารึเปล่า พี่รู้มั้ย? ไม่ใช่เพียงแค่ฉันไม่เกลียดพี่ แต่ความจริงแล้วฉันโครตอยากจะขอบคุณพี่เลย ! ”
หลิงเทียนมองหน้าของเธอด้วยสีหน้าสับสนและขมวดคิ้ว “ ฉันไม่เข้าใจ เธอหมายความว่ายังไง ? ”
.....
[1] ยายเมิ่ง หรือ เมิ่งผอ เป็นเทพองค์หนึ่งในนรกภูมิตามความเชื่อของคนจีนว่าถ้าหากใครได้ดื่มน้ำซุปของเมิ่งผอคนๆนั้นจะลืมทุกๆอย่างในช่วงชีวิตในชาติที่แล้วของเขา