ด้วยดวงตาที่แดงก่ำและเต็มไปด้วยน้ำตา
ตู้เฟยถ่มน้ำลายออกมาด้วยความเศร้าโศกและไม่พอใจ “ แล้วท่านต้องการให้ข้าทำอะไรเล่า ?
ข้าไม่มีทั้งพลังและไม่มีอิทธิพลอะไรทั้งนั้น แม้ว่าข้าจะต้องการแก้แค้นด้วยตัวเอง
ไม่ใช่ว่ามันคือการฆ่าตัวตายหรอกหรือไร ? นายน้อย
แม้ว่าท่านไม่ต้องการช่วยข้าแก้แค้น แต่ท่านก็ไม่มีสิทธิมาดูถูกข้า !
ด้วยรอยยิ้มเย่อหยิ่งบนใบหน้า
หลิงเทียนเพียงกล่าวว่า “ ดูถูกเจ้า ?
ดูสารรูปของเจ้าตอนนี้ที่ดูเหมือนกับสุนัขจรจัดแล้ว
เจ้าคิดว่าเจ้ายังมีค่าให้ข้าดูถูกอีกงั้นรึ ? ”
ตู้เฟยรู้สึกโกรธมากจนร่างกายของเขาสั่นด้วยความโมโห
“ ท่าน…อย่าให้มันมากไปนัก
! ” ถ้าหากว่ามันไม่ใช่เพราะเขาได้รับการช่วยชีวิตจากอีกฝ่ายไว้ล่ะก็
ตู้เฟยจะประเคนหมัดให้คนตรงหน้าสักหมัด
หลิงเทียนยืนขึ้นและเผยให้เห็นความรู้สึกที่ไม่แยแสและพูดอย่างเฉยเมย
“ อย่าได้เข้าใจผิดไป , สำหรับคนที่ต้องการหยิบยืมมือของผู้อื่นเพื่อแก้แค้น , ข้าไม่สนใจที่จะเสียเวลาดูถูกพวกคนเช่นนี้เลยแม้แต่น้อย นั่นเป็นเพราะคนเหล่านี้นั้นย่ำแย่ยิ่งกว่าสุนัขจรจัดอีก
! แม้กระทั่งสุนัขมันยังกล้าที่จะกัดศัตรูถ้ามันถูกคุกคาม ,
แต่เจ้ารู้เพียงแค่แอบเห่าอยู่ในมุมเท่านั้น. โอ้
ไม่สิ… เจ้าคงไม่กล้าแม้กระทั่งจะเห่าออกมา ” หลิงเทียนส่ายหัวเล็กน้อยด้วยความผิดหวัง ก่อนจะโยนก้อนเงินออกไปก่อนจะพูดต่อ
“ น่าผิดหวัง ! เอานี่ไปแล้วหนีไปตลอดชีวิตของเจ้าซะ
นี่อาจจะช่วยค้ำจุนคนเช่นเจ้าได้บ้าง ไม่ต้องคิดถึงการแก้แค้นอีก
แค่หาที่ซุกหัวนอนและรอดชีวิตก็เพียงพอแล้วสำหรับเจ้า
จงมีชีวิตอยู่เหมือนดั่งเต่าที่อยู่แต่ในกระดองของมันก็เป็นตัวเลือกที่ดี !
ฮ่าๆๆๆ… ”
หลังจากทีได้หัวเราะเยาะเย้ยขอทานน้อย
หลิงเทียนก็เริ่มหันหลังเดินกลับไปยังที่ๆเขาจากมา
ขณะที่เขากำลังเดินกลับเขาก็พูดออกมา “ เดิมทีข้าคิดว่าจะมอบความหวังให้กับเจ้าและทำให้เจ้าแข็งแกร่งเพียงพอที่จะแก้แค้นด้วยตัวของเจ้าเอง….ฮ่าๆๆๆ คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าเพียงต้องการหลอกใช้ข้า หึหึหึ… ”
นี่เป็นการดูถูกตั้งแต่หัวจรดเท้า
!
ร่างกายของตู้เฟยสั่นสะท้าน
ใบหน้าของเขาเปลี่ยนจากสีเขียวกลายเป็นสีแดงเมื่อได้ยินคำพูดยั่วยุของหลิงเทียน
ในขณะนั้น เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นไร้ค่าเป็นอย่างมาก ทุกๆคำพูดและทุกๆประโยคที่หลิงเทียนพูดราวกับมีมีดเหล็กโผล่ขึ้นมาและแทงลึกเข้าไปในหัวใจของเขา
ความเจ็บปวดใจนี้ทำให้ร่างกายของเขาแข็งทื่อ
ทันใดนั้น
เมื่อเขาได้ยินคำพูดสุดท้ายของหลิงเทียนในขณะที่เขากำลังเดินจากไป “ …เดิมทีข้าคิดว่าจะมอบความหวังให้กับเจ้าและทำให้เจ้าแข็งแกร่งเพียงพอที่จะแก้แค้นด้วยตัวของเจ้าเอง
! ” ตู้เฟยพลันกระตุกราวกับว่าเขาถูกกระแสไฟฟ้าช็อตและจ้องมองไปยังเบื้องหลังของหลิงเทียนที่กำลังเดินจากไป
เขาพลันวิ่งไปหาหลิงเทียนอย่างบ้าคลั่งแม้กระทั่งลืมที่จะหยิบตำลึงเงินที่ถูกโยนมาให้เขา…ไม่สิ เขาไม่ได้สนใจก้อนเงินนั่นเลยต่างหาก
ขณะที่หลิงเทียนกำลังเดินจากไป
เขานับถอยหลังภายใต้ลมหายใจของเขาอย่างช้าๆ. ในใจของเขานั้นหลิงเทียนให้เวลาตู้เฟยเพียงแค่สิบวินาทีในการร้องขอโอกาส !
ถ้าเขานับถึงสิบและตู้เฟยยังไม่ลุกขึ้นมาล่ะก็ หลิงเทียนก็จะจากไปโดยไม่หันกลับไปมองอีก
! เพราะมันไม่คุ้มค่าที่จะอยู่ต่อไป
“… ห้า,หก,เจ็ด…” มีเสียงคนวิ่งอย่างบ้าคลั่งดังมาจากด้านหลังของเขา
มุมปากของหลิงเทียนยกขึ้นเล็กน้อยเผยให้เห็นรอยยิ้ม
ตู้เฟยวิ่งมาอย่างรวดเร็วราวกับว่าเขากำลังบินมา
และวิ่งไล่กวดมาหาหลิงเทียน แต่อย่างไรก็ตาม
เขาควบคุมความเร็วและวิ่งให้ช้าลงก่อนจะหยุดลงและมีเสียง “ ปึก ”
ดังขึ้นข้างหลังของหลิงเทียนเผยให้เห็นว่าขอทานน้อยผู้นี้กำลังคุกเข่าอยู่
“…นายน้อย , ได้โปรดรอก่อน ! ”
หลิงเทียนหันกลับมาอย่างสบายๆ
จ้องมองไปที่ตู้เฟยที่กำลังคุกเข่าอยู่ตรงหน้าของเขา
ใบหน้าของหลิงเทียนไม่เปลี่ยนแปลงราวกับไม่แยแสแม้แต่น้อย !
ตู้เฟยโขกศรีษะลงกับพื้นด้วยความแรก
“ นายน้อย , ข้าต้องการแก้แค้น
! ข้าต้องการแข็งแกร่งขึ้น ! ข้าต้องการแก้แค้นแทนบิดามารดาของข้า
ได้โปรดช่วยข้าบรรลุเป้าหมายด้วยเถอะ ! ”
หลิงเทียนยืดตัวตรงทำให้เขาดูราวกับเทพสวรรค์ลงมาจุติ
เมื่อมองไปที่ขอทานน้อยที่กำลังโขกศรีษะของเขากับพื้นจนทำให้เกิดเสียงสะเทือนมาจากหิมะ
“ ปัง ปัง ” เสียงที่สร้างขึ้นมาจากการโขกศรีษะของขอทานน้อยค่อยๆแรงขึ้นและชัดขึ้นเรื่อยๆ
หลิงเทียนเพียงแค่เหลือบมองโดยไม่เปลี่ยนแปลงสีหน้าใดๆเลยแม้แต่น้อยก่อนจะพูด “
แน่นอน ! ข้าสามารถทำให้เจ้าให้แข็งแกร่งขึ้นจนเจ้าสามารถฆ่าพวกมันได้ทั้งหมดด้วยตัวเอง
! ข้าสามารถช่วยให้เจ้าบรรลุเป้าหมายได้ทั้งหมด ! แต่ยังไงก็ตาม สิ่งเหล่านี้มันต้องมีราคาในการแลกเปลี่ยน ! เจ้าควรเข้าใจดีว่าข้าไม่ได้มาช่วยเจ้าเพียงเพราะว่าสงสารเจ้า ! แล้วอะไรเล่าที่เจ้าจะจ่าย ? อะไรที่เจ้าสามารถมอบมันให้ข้าได้ ? ตราบใดที่เจ้าสามารถโน้มน้าวข้าได้
เมื่อนั้นเจ้าจะได้รับความสามารถและได้รับทุกๆอย่างที่ข้ากล่าวไว้ก่อนหน้านี้
”
หลิงเทียนเดินเข้าไปอีกสองก้าวอย่างช้าๆ
ก่อนจะพูดต่อ” สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งจะมอบให้เจ้าได้เพียงเพราะเจ้ามาคุกเข่าต่อหน้าข้าหรอกนะ
! ถ้าเจ้าไม่สามารถโน้มน้าวใจข้าได้ ถึงแม้เจ้าจะโขกศีรษะจนสมองของเจ้าเละเป็นชิ้นๆ
ข้าก็จะไม่มีวันช่วยเจ้า ! ”
ตู้เฟยยืนขึ้นด้วยความเบลอก่อนจะพึมพำกับตัวเอง
“ อะไรกันที่ข้าสามารถจ่ายให้ท่านได้ ?
อะไรที่ข้าสามารถมอบให้… ”
หลิงเทียนพูดอย่างเย็นชา “ สภาพอากาศที่นี่หนาวมาก ข้าไม่สนใจที่จะเสียเวลาไปกับเจ้าหรอกนะ
. อ้อ , อีกอย่าง ไข่มุกกล้วยไม้หยกหมื่นปีหรือจะเรียกว่าอะไรก็ตาม
ไม่จำเป็นต้องพูดถึงมันอีก นายน้อยผู้นี้ไม่ได้สนใจมันมากนัก
เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร ? ”
ตู้เฟยเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย
หลิงเทียนกล่าวด้วยความเย่อหยิ่ง
“ แซ่ของข้าคือหลิง นามของข้าคือเทียน
เจ้าคงเคยได้ยินชื่อเสียงของตระกูลหลิง ? ข้าเป็นนายน้อยเพียงคนเดียวของตระกูลหลิง
! ”
ตู้เฟยตกตะลึงจนถึงจุดที่เขาจ้องไปที่หลิงเทียนพร้อมอ้าปากกว้างโดยไม่รู้ตัว
!
ไม่คิดเลยว่าบุคคลตรงหน้าของจนนั้นเป็นถึงหนึ่งในนายน้อยของตระกูลที่โดดเด่นที่สุดในอาณาจักร
! นายน้อยของตระกูลหลิง ! แค่ความร่ำรวยของตระกูลหลิง
ไม่เพียงแค่หนึ่งไข่มุกกล้วยไม้หยกหมื่นปีหรอก
ต่อให้เป็นสิบหรือเป็นร้อยก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาสนใจแม้แต่น้อย ! ถ้าเช่นนั้น อะไรกันที่เขาสามารถมอบให้ได้ ?
ร่องรอยของการหมดความอดทนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลิงเทียน
“ ก็ได้ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้
เนื่องจากเจ้าไม่สามารถคิดอะไรได้ เช่นนั้นข้าก็ขอให้เจ้าโชคดีนับจากนี้ ”
หลิงเทียนหันหลังกลับโดยไม่มีความลังเล
ตู้เฟยรู้สึกตื่นตระหนก
ขอทานน้อยคลานไปเบื้องหน้าของหลิงเทียนและจับขาของหลิงเทียนเอาไว้ก่อนจะกรีดร้องออกมา
“ นายน้อย ! นายน้อย !
ข้านั้นไม่มีของมีค่าใดๆเลยที่จะมอบให้กับนายน้อย
ข้ามีเพียงชีวิตน้อยๆของข้าเท่านั้น และถึงแม้ว่ามันจะไม่คุ้มค่าก็ตาม
แต่ตราบใดที่นายน้อยต้องการมัน ข้าก็พร้อมที่จะมอบชีวิตที่ไร้ค่าของข้าให้กับท่าน !
”
หลิงเทียนยิ้มออกมาในที่สุด
“ ชีวิตงั้นรึ , น่าสนใจดีนี่
, นี่มันช่างน่าสนใจยิ่ง ฮ่าๆๆ แต่เพียงแค่ชีวิตของเจ้า
มันก็ยังไม่เพียงพอ ! ”
ตู้เฟยรู้สึกตัวแข็งทื่อด้วยความหดหู่
นอกจากชีวิตของเขาแล้ว อะไรกันที่เขาจะมอบให้ได้ ? เขาไม่มีอะไรให้เสียอีกแล้ว !
ท่าทางของหลิงเทียนนั้นเยือกเย็นมากก่อนจะระเบิดเสียงออกมา “ ยืนขึ้นและฟังข้า ! ”
ร่างกายของตู้เฟยหวาดกลัวจนตัวสั่นในขณะที่ตาของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความปีติยินดี
เขารีบลุกขึ้นเมื่อได้ยินคำสั่งของหลิงเทียน
หลิงเทียนจ้องมองไปที่ดวงตาของตู้เฟยก่อนจะพูดต่อ
“ นับตั้งแต่ที่เจ้าพร้อมที่จะมอบชีวิตของเจ้า
ซึ่งก็เป็นครึ่งหนึ่งของสิ่งที่ข้าต้องการ ส่วนอีกครึ่งหนึ่งข้าตัดสินใจแล้วที่จะบอกเจ้าว่าข้าต้องการอะไร
”
ท่าทางของตู้เฟยดูรัดกุมขึ้น
หูของเขาตั้งขึ้นโดยไม่รู้ตัวด้วยความกลัวว่าตนจะพลาดในการฟังคำพูดคำต่อไปที่หลิงเทียนกำลังจะพูด
หลิงเทียนเอ่ยอย่างช้าๆว่า
“ ข้าสามารถทำให้เจ้าขึ้นไปสู่จุดสูงสุดที่มนุษย์ธรรมดาไม่เคยใฝ่ฝันว่าที่จะสัมผัสมัน
แน่นอนว่าข้ามีความสามารถที่จะทำให้เจ้ามีพลังเพียงพอที่จะพิชิตใต้ฟ้าได้โดยไม่มีใครสามารถยืนประชันหน้ากับเจ้าได้อีก
!
ข้าจะมอบพลังอันทรงอำนาจที่จะทำให้เจ้าสามารถกุมชะตาชีวิตและความตายของใครก็ตามที่เจ้าต้องการภายใต้แผ่นดินนี้ยกเว้นข้า
! เจ้าเข้าใจที่ข้าพูดหรือไม่ ? ”
หน้าอกของตู้เฟยรู้สึกแน่นเต็มไปด้วยความปรารถนา
ดวงตาของเขาแสดงให้เห็นถึงความเร่าร้อนขณะที่เขาพูด “ ข้าเข้าใจแล้ว ! นายน้อย ,
ข้าขอมอบชีวิตน้อยๆและจิตวิญญาณอันไร้ค่าของข้าน้อยให้ท่าน
สิ่งที่ข้าสามารถมอบให้ท่านได้ก็คือความซื่อสัตย์จงรักภักดีจนกว่าชีพของข้าจะมลาย !
”
หลิงเทียนหัวเราะด้วยความพึงพอใจ
“ ดี !
ความจงรักภักดี ! ข้าขอชมเชยเจ้าที่ในที่สุดเจ้าก็คิดออก ถึงแม้เจ้าจะตระหนักได้จากคำแนะนำของข้าก็ตาม
อย่างไรก็ตาม ข้าไม่ได้ต้องการเพียงแค่ความจงรักภักดี
แต่ข้าต้องการให้เจ้าเชื่อฟังคำสั่งของข้าอย่างแท้จริง ! ถึงแม้ข้าจะบอกให้เจ้าไปตาย
! เจ้าก็จะต้องไม่ปริปากปฏิเสธ ”
ตู้เฟยคุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะชูทั้งสองแขนขึ้นไปบนฟ้า
“ โอ้ สวรรค์เบื้องบน ! ข้าน้อยตู้เฟย ขอเอ่ยนามของบิดามารดาและบรรพบุรุษของข้าเพื่อสาบานว่าจากวันนี้เป็นต้นไป
ตู้เฟยจะอุทิศตนพร้อมกับทุ่มเททุกสิ่งอย่างและจงรักภักดีต่อนายน้อยหลิงเทียนเพียงผู้เดียวและจะรับใช่นายน้อยไปจนชีพมลาย
! ถ้าหากวันใดที่ข้าทรยศต่อคำสาบาน
เมื่อนั้นก็ขอให้บรรพบุรุษและตระกูลของข้าถูกลงโทษในนรกไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด ! ลูกหลานหากเป็นชายก็จะกลายเป็นทาสและสตรีจะกลายเป็นโสเภณีไปชั่วนิจนิรันดร
! ”
อารมณ์ของหลิงเทียนเปลี่ยนไป
นี่มันช่างน่าหวาดหวั่น !
ในโลกนี้
คำสาบานนั้นเป็นสิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์มาก ! คนที่นี่เชื่อว่าเมื่อมีคนล่วงลับไป
จิตวิญญาณของพวกเขาจะเข้าสู่โลกอีกครั้งเพื่อรอคอยวงจรแห่งสังสารวัฏ , จากนั้นพวกเขาก็จะมาเกิดใหม่อีกครั้ง . ในอดีตนั้น
แม้กระทั่งเรื่องที่สำคัญที่สุดผู้คนส่วนใหญ่ก็จะยอมทุกข์ทรมานและใช้เพียงคำสาปแช่งตัวเองเท่านั้น
ไม่มีคนไหนกล้าที่จะใช้บรรพบุรุษและผู้สืบทอดของตัวเองเป็นเครื่องสังเวยเช่นนี้ !
สำหรับตู้เฟยที่ใช้บรรพบุรุษและผู้สืบทอดรุ่นต่อๆไปของตน
คำสาบานเช่นนี้ย่อมรุนแรงเกินกว่าที่จะเปรียบเทียบและถือได้ว่าโหดร้ายยิ่งกว่าใช้ตัวเอง
! เมื่อได้สาบานไปแล้ว
คำพูดเหล่านี้จะไม่มีทางนำกลับมาได้ ! ดังนั้นเรียกได้ว่าตู้เฟยนั้นตัดสินใจที่จะเผาเส้นทางหลบหนีของเขาทุกเส้นทาง
!
ตู้เฟยเห็นว่าถ้าหากหลิงเทียนสัญญาว่าจะช่วยให้เขาบรรลุเป้าหมาย
เขาก็แน่นอนว่าต้องการที่จะจงรักภักดีและซื่อสัตย์อย่างแท้จริงกับคนๆนี้
นอกจากนั้น ถ้าเขาทรยศตัวตนที่แข็งแกร่งเช่นหลิงเทียน ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นการขุดหลุมฝังตัวเองเช่นนั้นรึ
? ดังนั้นเขาจึงไม่มีความลังเลใดๆ ตู่เฟยเลือกคำสาบานที่ไม่มีใครเคยใช้มาก่อนและโหดร้ายยิ่งกว่าใช้มันกับตัวเอง
!
ไม่มีใครในโลกนี้ที่จะกล้าใช้บรรพบุรุษของตัวเองมาล้อเล่น
และรวมถึงบุตรหลานด้วย ! นอกจากนี้
ใครก็ตามที่ทำเช่นนี้จะทำให้พวกเขากลายเป็นบุคคลที่ชั่วร้าย !
ใบหน้าของหลิงเทียนยังคงไม่แยแสเช่นเดิม
เขามองไปที่ตู้เฟยก่อนจะกล่าว “ ตั้งแต่บัดนี้
คนที่นามว่าตู้เฟ่ยจะไม่มีอีกต่อไป นามใหม่ของเจ้าตั้งแต่นี้ไปคือหลิงเจี้ยน ! แซ่หลิงจากตระกูลหลิง และเจี้ยนที่หมายถึงดาบ !
เจ้าเข้าใจใช่หรือไม่ ? จากวันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะกลายเป็นดาบในมือของข้า !
เป็นดาบที่คมที่สุด และทรงพลังที่สุด ! ”
ตู้เฟย , โอ้ ไม่สิ,
ตอนนี้หลิงเจียนดูราวกับมีแสงไฟยิงออกมาจากด้วยตาของเขา “ ตกลง
! นายน้อย จากวันนี้เป็นต้นไป เรียกข้าว่าหลิงเจี้ยน ! ข้าจะกลายเป็นดาบที่ทรงพลังที่สุดของนายน้อย ! ”
[ TL : หลิงเทียน ได้รับ ลูกน้อง 1
ea ]